Αφήνω τους αγαπημένους μου Κατσιμιχαίους να κλείσουν αυτή την εβδομάδα, με ένα απο τα πιο αγαπημένα μου:
''Έλα στ' όνειρό μου και περπάτησε
κι άμα σταθείς στα ίδια μέρη
κι αν αγαπήσεις τις ίδιες μουσικές
θα πει ότι τυχαία δε βρεθήκαμε
θα πει ότι δε φύσηξε τυχαία
ο άνεμος που σμίγει των ανθρώπων τις ζωές
Μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου σιγοκαίς..
Ψεύτικα τραγούδια με κυκλώνουνε
κλείνω τ' αυτιά, κλείνω τα μάτια
και ταξιδεύω μες στο φως άλλου καιρού
και γράφω τ' όνομά σου με το κόκκινο
το κόκκινο μελάνι της αγάπης
και είμ' εδώ κι αντέχω κι ας φυσάει από παντού.
Μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου τώρα καις
μικρό καλοκαίρι, κρυφή πυρκαγιά
βαθιά μες στην καρδιά μου σιγοκαίς..''
Αφιερωμένο στον Σερ Σερ Πασχαλίτσο και στα βράδια που μου σιγοψιθυρίζει στίχους απο παλιά, αγαπημένα ροκάκια. Το 'χει καημό ότι δεν του τραγουδώ, επιμένει ότι η φωνή μου του αρέσει, αλλά ποτέ δεν ήμουν καλή στο να εκφράζω την αγάπη φωναχτά, έστω και με μελωδικούς στίχους.
Για σένα λοιπόν...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
άλλοι τα εκφράζουν φωναχτά,άλλοι γραπτά...το συναίσθημα όμως είναι το ίδιο...
Και άλλοι το εκφράζουν με πράξεις..
Καλησπέρα!
ιμμαηλ μου,
περασα ενα βραδακι και διαβασα παλια ποστ σου..ηθελα απλα να σου πω πως ξαφνιαζει η ευαισθησια μεσα στα δυσκολα που περασες..
εχεις την αγαπη μου
καλο απογευμα!
Καλησπέρα,
Να σου πω τη μαύρη αλήθεια, δεν θα εμπιστευόμουν για δικηγόρο μια κοπελιά που εκφράζεται πολύ συναισθηματικά. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανάβει και να κλείνει διακόπτες λεπτό το λεπτό, Θα διαλυθεί και θα καταρρεύσει. Το επάγγελμα μας διαμορφώνει και οι συνθήκες μας ορίζουν στις εκφράσεις μας. Πάντως πρέπει να κάνεις την υπέρβαση μέσα μέσα και να του λές του ανθρώπου ότι τον αγαπάς πολύ,γιατί τι θέλει ο άνθρωπος να ακούσει? Ότι χρειάζεται για να νιώσει ασφαλής.
ΚΑΛΉ ΚΥΡΙΑΚΗ
Μπράβο το μωγιό!! Άνοιξε το βαζάκι και τσουπ, γιόμισε το στοματάκι του γλύκα!!
νέε τυχερέ άκουσε τις φωνές της αληθείας
και σαν αντέχεις πάγαινε σιμά
ενώ σαν τα ώτα σου κλειστά εισίν
τρέχα στον ΩΡΛ ταχίστως...
τι όμορφη αφιέρωση...
τι τραγούδι κι αυτό..
Δημοσίευση σχολίου