Μια συνέντευξη

Λόγω έλλειψης χρόνου, θα απαντήσω στα σχόλιά σας στην αρχή αυτού του ποστ, πριν παραθέσω μια συνέντευξη που πήρε μυστικά ο δαιμόνιος μελισσορεπόρτερ.

Σε καμία περίπτωση δεν είναι επιτρεπτό να καταστρέφονται τα μαγαζιά του κόσμου. Αλλά εδώ θα πρέπει να γίνουν κάποιες απαραίτητες διακρίσεις:
άλλο μαθητής, άλλο χούλιγκαν
άλλο πορεία, άλλο καταστροφή
άλλο αντίσταση και αγώνας για τα ιδανικά, άλλο εκμετάλλευση αυτού του αγώνα απο τους επιτήδειους
γιατί η γκρίνια για την καταστροφή ,παραβλέποντας τις πιο πάνω διακρίσεις, μπορεί εύκολα να οδηγήσει στην κατάργηση του δικαιώματος της πορείας και της διαμαρτυρίας. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να δίνουμε τα χέρια μας για να παίρνει ο κάθε λαοπλάνος τα μέτρα για τις χειροπέδες. Ναι στην κατανόηση της αγωνίας των εμπόρων, είχε και ο πατέρας μου μαγαζί και ξέρω τι κόπο θέλει να το στήσεις και να το λειτουργείς, αλλά όχι στην γκρίνια για την διαμαρτυρία των μαθητών.
Και όπως έγραφε σε ένα βιβλίο- αν θυμάμαι καλά στον Στρατηγό της Νεκρής Στρατιάς-: ''..μια κοινωνία πεθαίνει όταν πάψει να αντιδρά στα στρατιωτικά εμβατήρια..''. Κάπως έτσι και δεν ξέρω αν ταιριάζει στην περίπτωση, αλλά αυτή η φράση μου ήρθε στο μυαλό όταν άκουσα τους εμπόρους.



Και τώρα, σε παγκόσμια αποκλειστικότητα: ο ρεπόρτερ της μηνιαίας εφημερίδας 'Κυψέλη σε Δράση' ανακάλυψε στην μυστική του κρυψώνα μια οντότητα, που έχει κυνηγηθεί ανελέητα και έχει σακατευτεί τόσο, που κρύβεται για να μην εξαφανιστεί τελείως. Μετά απο αρκετό δισταγμό, η οντότητα δέχτηκε να μας μιλήσει για την κοσμοθεωρία της και για την αξία της στην ζωή των ανθρώπων. Για λόγους ασφάλειας δεν θα αποκαλύψουμε τον τόπο. Για συντομία ο ρεπόρτερ μας θα είναι ο Μ και η οντότητα Δ:


''Μ:Γεια σας, τα χάλια σας έχετε..
Δ: Γεια σας και σε σας..Το ξέρω, αλλά τι να κάνω που απο το φόβο μου δεν κοιμάμαι και δεν τρώω καλά?
Μ: Ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή. Πότε γεννηθήκατε?
Δ:Το 1950 ήταν η επίσημη γέννησή μου αλλά μην φανταστείς, υπήρχα σαν ιδέα και πιο παλιά: οι άνθρωποι, ε τουλάχιστον αυτοί που είχαν λίγο μυαλό, πάντα με ζητούσαν και με θεωρούσαν πολύτιμο. Ξέρεις πόσες αιματοχυσίες γίνανε για να έρθω στον κόσμο? Πόσα βιβλία γράφτηκαν για την αξία μου, για την λειτουργία μου στην οργάνωση και την συνοχή των κοινωνιών, πόσες φιλοσοφικές συζητήσεις και ατέρμονες αναζητήσεις έλαβαν χώρα σε μυστικά συμπόσια? Δεν μπορείς να φανταστείς πώς είναι να ακούγεται το όνομά σου απο χιλιάδες λαρύγγια, να καις μες στις καρδιές των αγωνιστών, να γίνεσαι αξία πανανθρώπινη απο την αυγή, τολμώ να πω, του κόσμου αυτού..
Μ: Τόση ένδοξη, γεμάτη απο σοφούς αιώνες, ιστορία... Και πώς καταλήξατε κυνηγημένος?
Δ: Άστα να πάνε Μπουρ Μπουρ μου.. Το κακό ξεκίνησε όταν οι άνθρωποι βάλαν το κέρδος πάνω απο την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Φαντάζομαι ότι αυτή είναι η λογική συνέπεια, όταν παύουν να νοιάζονται για τον πλησίον τους και θεωρούν δεδομένα τα με κόπο και αίμα κατακτημένα αγαθά τους. Ε μην φανταστείς ότι ήταν δύσκολο να τους πείσουν να με διαγράψουν απο την ζωή τους: η οικονομική κρίση,η υποβάθμιση και η δυσλειτουργία των θεσμών, η ανωνυμία των μεγάλων πόλεων και ο ανελέητος πόλεμος για την επιβίωση, όλα αυτά δημιουργούν ανασφάλεια, αμφισβήτηση και τριγμούς στις αρχές, παραμερίζουμε ότι καλό και ανθρώπινο μας εμποδίζει να πάμε κερδοφόρα μπροστά. Είναι δύσκολο να είσαι γενναίος και πιστός στα ιδανικά σου αυτή την εποχή. Οπότε λοιπόν, κάθε που προσπαθούσα να φωνάξω και να διεκδικήσω, να παλέψω για κάτι καλύτερο, με χτύπαγαν και με έκοβαν, με περιόριζαν και με φυλάκιζαν, με εξαφάνιζαν και διαστρέβλωναν το νόημά μου.
Μ:Μα υπάρχουν τόσες συμβάσεις, διεθνή κείμενα και νόμοι που σας κατοχυρώνουν. Δεν μπορούσατε να βρείτε το δίκιο σας πουθενά?
Δ: Οι εφαρμοστές του δικαίου είναι άνθρωποι. Μην το ξεχνάς αυτό.
Μ:Πώς κρίνετε την τωρινή κατάσταση? Πού θα πάει?
Δ: Ένα θα πω: νύχτα τρομοκρατίας και φόβου και μισανθρωπισμού πάει να σας καλύψει. Άνθρωποι, η ηλιόλουστη μέρα χαρούμενου κόσμου υπάρχει ακόμα, αρκεί να ξυπνήσετε έγκαιρα και να την διεκδικήσετε.
Μ:Και η φυγή είναι η μόνη λύση για εσάς?
Δ:Και τι να κάνω? Να μείνω σε έναν κόσμο που δεν με σέβεται και σε λίγο θα ξεχάσει πώς με λένε? Γιατί να νοιαστώ για κάποιους, όταν δεν νοιάζονται οι ίδιοι για τους εαυτούς τους?
Μ: Μα τι λέτε εμείς σας θέλουμε κοντά μας!! Πώς θα ζήσουμε χωρίς εσάς? Πού θα πάει ο κόσμος μας χωρίς την δική σας αρωγή, χωρίς την προστατευτική σας δράση?


Δ: Λες ότι με αγαπάτε? Αλήθεια, πόσοι απο εσάς θυμούνται ότι σήμερα γιορτάζω?'''


Δίκιο. Γιατί αν δεν άνοιγα το ημερολόγιο, δεν θα ήξερα ότι σήμερα είναι η Παγκόσμια Μέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τα οποία κόβουμε και ράβουμε στα μέτρα μας, αφήνοντάς τα κουρέλια που δεν περισώζουν την αξιοπρέπειά μας.
2008 μΧ και ακόμα υπάρχει εμπόριο ανθρώπων, δουλεία, πόλεμοι, καταπίεση, όλα τα άσχημα που δηλώνονται με εντυπωσιακές λέξεις και χρειάζονται ακόμα πιο εντυπωσιακές προσπάθειες για την καταπολέμησή τους.Όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι, μέρα με την μέρα, με μικρές πράξεις, σωστές και προσανατολισμένες στο καλό όλων. Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο.


Ο άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος και με δικαιώματα. Μην το ξεχάσουμε ποτέ αυτό.