Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Ανεβαίνω, κατεβαίνω και γιορτάζω!!!

(η εικόνα είναι απο την ιστοσελίδα www.loganberrybooks.com/edible-books.html)

Πάω στην Ευελπίδων. Ανεβαίνω στον πρώτο όροφο του 2 κτιρίου. Με στέλνουν σε άλλο κτίριο. Κατεβαίνω πάλι, ισορροπώντας στα τακουνάκια. Πάω στο κτίριο 3, ανεβαίνω πάλι στον πρώτο όροφο. Καταθέτω τα χαρτιά και ξανα κατεβαίνω. Πάω στο κτίριο έξι, ανεβαίνω πάλι στον πρώτο όροφο-άτιμα τακουνάκια!-για να δω τα πινάκια και ξανακατεβαίνω στο ισόγειο, όπου δύο ώρες ήμουν στο ακροατήριο και περίμενα να συζητηθεί η υπόθεση του πελάτη μου, ακούγοντας τις υποθέσεις που ήταν πριν την δική μου. Η αλήθεια είναι ότι σε πιάνει κατάθλιψη ακούγοντας όλους αυτούς τους ανθρώπους να αντιδικούν και να έχουν ένα σωρό προβλήματα, προσωπικά και οικονομικά. Τελειώνω, πάω πάλι στο κτίριο δύο, ξανα ανεβαίνω στον πρώτο όροφο, καταθέτω και πάλι χαρτιά-πάνε τα κακόμοιρα τα δάση-και ξανα κατεβαίνω για να ανέβω πάλι στο λεωφορείο και να ανέβω εκ νέου στο γραφείο.

Κατα τα άλλα, σας κερνάω τουρτίτσα γιατί σήμερα έχω τα γενέθλιά μου!!

Ναι ναι ναι, μεγαλώνουμε ένα χρόνο ή 365 μέρες ή κάμποσες ώρες (δεν τις έχω μετρήσει) και κάμποσα (ούτε αυτά τα έχω μετρήσει) λιπποκύτταρα. Και η τουρτίτσα σε σχήμα βιβλίου παρακαλώ, για να μορφωθούμε κιόλας.
Εύχομαι στο εαυτό μου υγεία και μόνο υγεία, και όλα τα άλλα λίγο ή πολύ θα έρθουν.
Πάω να τρυγήσω μερικά λουλούδια για να φτιάξω εορταστικά βαζάκια. Ζζζζζζζζζζζζνννννννννν!

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

Η μπαλάντα του βρεγμένου

Πέφτει η βροχή
και η μέλισσα μουσκίδι
Πέφτει βροχή
και στους δρόμους πλατσουρίζει
Πέφτει βροχή
και ειναι χωρίς ομπρέλα
Πέφτει βροχή
και την πιάνει τρέλα.
Γκρίζος ουρανός
και η πόλη μες στο άγχος
αυτός είναι καιρός
για αραλίκι μες στο άνθος.
Πέφτει βροχή
και η γουνίτσα ζούπα
και το λαιμαργούλι αποζητεί
κάμποση καυτή σούπα.
Πέφτει η βροχή
και τα πάντα τα ξεπλένει
και η δροσιά μες στην ψυχή
την καρδιά εφραίνει.

Κατά το γνωστό ποιήμα, μόνο στην πιο βρεγμένη και νυσταγμένη εκδοχή.
Ωραίος καιρός, για θαλπωρή και περισυλογή, για βουτιές σε αγκαλιές, άνθη και κουβέρτες. Βέβαια η δικογραφία στο γραφείο σε προσγειώνει άγαρμπα στην μουλιασμένη πραγματικότητα και οι κόρνες απο τα κολλημένα στο μποτιλιάρισμα αμάξια σου προκαλούν ταχυκαρδία, αλλά για αυτό είναι το ζεστό μέλι: τρως δυο μπουκίτσες, γράφεις και ότι σε ενοχλεί στα παλιά σου τα βαζάκια και βουρ για να κατακτήσεις τον κόσμο!

Άραγε βγαίνουν ακόμη ουράνια τόξα?