Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Γράμμα στο κενό



Έξω έχει ψυχρίτσα και ήλιο, δεν μου αρέσει. Τα Χριστούγεννα τα θέλω παγωμένα, με ψιλή βροχούλα ή χιονάκι, όχι με ήλιο και ζέστη.
Είμαι μόνη μου στο γραφείο, έχουν πάρει άδεια οι υπόλοιποι, εγώ θα φύγω για Πρέβεζα την Κυριακή και θα γυρίσω μετά την Πρωτοχρονιά. Δεν με πειράζει που είμαι μόνη μου, μου αρέσει η ησυχία και η μοναξιά τις ώρες της δουλειάς, καμιά φορά και στις ώρες που είμαι στο σπίτι. Δεν μπορώ την βαβούρα και τον σαμάτά, με κουράζει πολύ.
Πέρασε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, φύγαν πιο γρήγορα απο κάθε άλλη φορά, πριν καταλάβω καν ότι ήρθαν. Και ορίστε, έφτασα στα Χριστούγεννα.
Λέω αερολογίες, ανώδυνες και γενικές, το ξέρω. Αλλά το κάνω για να μην σκέφτομαι τα προβλήματα. Για να προσπεράσω τις σκέψεις που με πονούν και να αποσπάσω την προσοχή μου στα μικρά και φευγαλέα, ώστε να μην πιάσω κουβέντα με τον εαυτό μου. Ναι ρε, λες και θα τα αφήσω πίσω μου και δεν θα με ξαναβρούν.
Παραμονή Χριστουγέννων 2009 και εγώ νιώθω μόνη και χαμένη. Χωρίζω με τον Σερ Σερ, η μητέρα του, η κ Πασχαλίτσα, έχει καρκίνο με μεταστάσεις και στην δουλειά τα έχω φορτωθεί όλα γιατί η άλλη δικηγόρος έφυγε και έμεινα μόνη μου. Η μητέρα μου δεν χειρουργείται για τον όγκο, θα κάνει απλά εξετάσεις και, αν υπάρξει αλλαγή προς το χειρότερο, μόνο τότε θα την βάλουν.
Ορίστε, και που τα 'πα, άλλαξε κάτι?

Πέρασε μισή ώρα και ακόμα κοιτάω σαν χαζή την οθόνη. Χτύπησαν και δυο γραμμές, δυο πελάτες έψαχναν την γραμματέα.
Μπλόκαρα.

Εύχομαι σε όλους σας Καλά Χριστούγεννα, με υγεία και χαρά. Το 2010 να έρθει χαρούμενο και φορτωμένο με δώρα και χαμόγελα.
Απο τον Γενάρη θα τα λέμε καθημερινά. Να περάσετε καλά!