μπλουμ μπαμ μπλουμ μπαμ μπλουμ μπαμ....

η εικόνα είναι απο ericdravenscave.blogspot.com

μπλουμ τα ρούχα στο πλυντήριο, μπαμ το κινητό στον κάδο.

Ξανά μπλουμ τα ρούχα στο πλύντήριο -ασπρόρουχα στους 90 βαθμούς παρακαλώ- μπαμ το κινητό στον κάδο.

Γιατί πλενόταν και αυτό μαζί με τα ρούχα.

Κάποια στιγμή το Σάββατο το απόγευμα πρέπει να το έβγαλα απο την τσάντα και να το άφησα πάνω σε κάποιο έπιπλο κοντινό με το πλυντήριο και την μπουγάδα. Κάποια στιγμή, επίσης απροσδιόριστη, με τρόπο που δεν τον βρίσκουν ούτε οι πιο έμπειροι ντετεκτιβ πρέπει να έπεσε πάνω στα ρούχα, που είχα αραδιάσει στο πάτωμα για να τα βάλω να πλυθούν, και να ανακατεύτηκε με αυτά.

Και νεύρα η μέλισσα το Σάββατο το βράδυ γιατί νόμιζε ότι της έκλεψαν το κινητό στο σούπερ μάρκετ (πάσχω και απο πρώιμο αλτσχάιμερ: ακόμα και τώρα, δεν θυμάμαι να το κρατώ στα χέρια μου μέσα στο σπίτι μετά τα ψώνια) και δωστου κατήφεια και γκρίνια και δώστου ψυχανάλυση με τον Σερ πάνω απο ένα πιάτο με χοιρινό κρασάτο...

Ώσπου το μυστήριο, ''πώς μπόρεσε ο κλέφτης να το πάρει απο το τσαντάκι'', λύθηκε την Κυριακή το μεσημέρι που πήγα να απλώσω τα ρούχα. Η κακομοίρα η συσκευή είχε βράσει. Θα το πάω άυριο στον τεχνικό να δω αν φτιάχνεται.

Και η ατάκα της μαμάς μπαμπουρίνας: ''μα καλά, στο βρακί σου το είχες και το βάλες στο πλυντήριο?''

τι είδε η μέλισσα στις εκλογές

Μεγάλο πανηγύρι οι εκλογές.

Όχι γιατί τους λείπει η σοβαρότητα ή το κύρος σαν θεσμός και κεκτημένο, αλλά γιατί διεξάγονται απο εμάς, που είμαστε για τα πανηγύρια.
Θα καταθέσω λοιπόν την εμπειρία μου σαν δικαστικός αντιπρόσωπος (με άλλα λόγια: σαν ο αρχικαρνάβαλος της υπόθεσης).
Τα τυπικά πριν την Κυριακή: Το εκλογικό τμήμα ήταν το μεγαλύτερο της Πρέβεζας: 544 άτομα εγγεγραμμένα, μαζί με εμένα και τον αναπληρωματικό 546, τα οποία δεν χωρίζονταν σε δύο τμήματα, όπως γίνεται στα άλλα σχολεία, αλλά ήταν όλα ενωμένα, σαν την Ευρώπη ένα πράγμα. Η Εφορευτική Επιτροπή ήταν απλά ανύπαρκτη: ο ένας στρατιωτικός, που λόγω επαγγέλματος εξαιρόταν, και ο ένας που είχε γεννήσει πρόσφατα η γυναίκα του, ήταν απόλυτα δικαιολογημένοι που δεν ήρθαν. Αν μην τι άλλο, ειδοποίησαν έγκαιρα. Οι άλλοι 6: δύο επικαλέστηκαν προβλήματα υγείας τελευταία στιγμή, ο ένας δεν ήρθε, μία ήρθε και είπε ψέμματα ότι θα έρθει στην καταμέτρηση (φταίω που δεν κράτησα τηλέφωνο) και μια νεαρή που, αν και είχε δηλώσει ότι θα λείπει, ήρθε να ψηφίσει και αρνήθηκε να καθίσει. Και γενικά στην πόλη μας υπήρχε πρόβλημα με τις επιτροπές. Ας είναι καλά οι τρεις εκλογικοί αντιπρόσωποι των κομμάτων που ήρθαν στο τμήμα μου και με βοηθήσανε οι άνθρωποι με έργο και με συμβουλές μέχρι το τέλος. Τους ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου.
Και τώρα το τζέρτζελο: αντί να έρθουν πρωτίστως οι νέοι να ψηφίσουν, γιατί μας αφορά άμεσα η Ευρωπαϊκή Ένωση σαν γενιά του μέλλοντος (ωραίες ακούγονται οι λέξεις, θα το πάρω το ψώνιο πάνω μου), ήρθαν όλοι οι ηλικιωμένοι που το θεωρούσαν καθήκον τους να ψηφίσουν σαν πολίτες.
Ίσως γιατί έχουν ζήσει σε εποχές που η δημοκρατία και το δικαίωμα ψήφου δεν ήταν αυτονόητα.

Σκηνή 1: Μπαίνω με μια γιαγιούλα στο παραβάν, γιατί ήθελε βοήθεια
''-Παιδί μου'', με ρωτά,''δεν θυμάμαι το όνομα του κόμματος που θέλω να ψηφίσω''
''-Δεν πειράζει, περιγράψτε μου κάτι χαρακτηριστικό του, για να το βρούμε μαζί''
''-Να, είναι ένας χοντρούλης με δύο παιδιά''
''-Εννοείτε τον κ Καραμανλή''
''-Αχ μπράβο παιδάκι μου! Αυτόν!''

Σκηνή 2: Παππούς που έχει χάσει το χέρι του στον πόλεμο, έρχεται και ψηφίζει χωρίς καμία βοήθεια. Στην Ήπειρο βλέπω ακόμα ηλικιωμένους που έχουν ζήσει την Ιστορία μας και έχουν δουλέψει την γη μας.

Σκηνή 3: Μια γιαγιούλα πάει να βάλει την υπογραφή της στο βιβλίο πρωτοκόλλου
''-Δεν ξέρω παιδί μου γράμματα''
''-Δεν πειράζει, βάλτε απλά ένα σημάδι''
''-Αφτού?''
''-Λίιιγο πιο πάνω''
''-Παιδάκι μου δεν βλέπω και καλά!''
Το ροζιασμένο χέρι χαράζει με δυσκολία στο χαρτί ένα όνομα, σαν παιδάκι μικρό που μόλις έχει μάθει να γράφει. Τα γραμματάκια τρεμουλιαστά και αβέβαια.
Το βράδυ καταμέτρηση και μετά στις αρμόδιες υπηρεσίες τα έγγραφα. Η αποχή γενικά μεγάλη, αν και στο τμήμα μου ψηφίσαν 357.

Ωραίο πράγμα: να αποφασίζει μόνο το 35-40% των πολιτών για την Ευρώπη, για τα όργανα που θα ρυθμίσουν τους νόμους μας, την ζωή μας, το πλαίσιο στο οποίο θα δουλέψουμε. Και οι δικαιολογίες του τύπου ''μα γιατί να πάω να ψηφίσω, αφού δεν έχει νόημα'', ''δεν πάω γιατί άλλοι θα αποφασίσουν, ούτως ή άλλως, για μένα'','' δεν με ενδιαφέρει η Ευρώπη'', απορρίπτονται απο τις μέλισσες σαν παιδιάστικες και ενδεικτικές βολέματος. Ψήφος σημαίνει ενεργός και σκεπτόμενος πολίτης, ανήσυχος για την ζωή που εξελίσσεται γύρω του, πεισματωμένος να πει την γνώμη του και ας νιώθει ότι κανείς δεν τον ακούει. Καμιά εποχή δεν ήταν εύκολη και οι πολιτική ήταν πάντα ένας κλάδος που στεκόταν μακρυά απο τους πολίτες σχεδόν σε όλους τους τομείς. Αν όμως κανείς δεν παίρνει τον λόγο, όταν του δίνεται η ευκαιρία, τότε να είναι έτοιμος να του μπει φίμωτρο δια παντός και παρωπίδες με χαλινάρι. Και φυσικά να μην παραπονιέται ότι ''μας κυβερνούν οι λίγοι''. Μας κυβερνούν αυτοί τους οποίους αφήνουμε.


Πέρα απο τις εκλογές, η μέλισσα είδε το κομμάτι της Ιονίας Οδού, το οποίο έχει δοθεί στην κυκλοφορία. Είδε να παρακάμπτονται οι παλιοί δρόμοι και να ανοίγονται νέοι σε χωράφια και δάση που πριν ήταν κρυμμένα. Σκέφτηκε ότι τα χωριουδάκια, που στηρίζονταν οικονομικά απο την κίνηση στην παλιά οδό, θα μαραζώσουν, όπως μαράζωσαν και τα χωριά της Ηπείρου λόγω Εγνατίας. Είδε τις ακτές και τα χωράφια να ξεθωριάζουν μέσα στο μεσημεριάτικο φως και στο γαλάζιο της θάλασσας. Είδε ζωάκια να κείτονται σκοτωμένα απο τα αμάξια στα πλαϊνά των δρόμων και εκκλησάκια για τους ανθρώπους που χάθηκαν απο μια στραβοτιμονιά. Είδε πρόσωπα μέσα απο τα τζάμια των αυτοκινήτων, να γελούν, να συζητούν, να στέκονται σοβαρά.



Και μόλις έπεσε στο λουλούδι της το βράδυ, σκέφτηκε: ''..και αιεν ο κοσμος ο μικρος ο μεγας...''

Γενική ανασκόπηση περί ανέμων και Σερ

(η εικόνα είναι απο http://www.devianart.com/)


Ναι ναι ναι, το ξέρω ότι χάθηκα, αλλά δυστυχώς η ανωτέρα βία δεν μου επέτρεψε να συνεχίσω το θεάρεστο έργο παραγωγής υγρού χρυσού- α και μια προειδοποίηση: τα εγκεφαλικά κύτταρα έχουν φύγει διακοπές, οπότε λέω ότι μου κατεβαίνει στο κεφάλι, οπότε δεν θα πρέπει να με πάρετε και στα σοβαρά.

Κατ αρχήν: πλέον είμαι δικηγόρος!!! Έδωσα τις @#%^ &* (έχω γίνει αθυρόστομη απο την κούραση και την υπερένταση) εξετάσεις στο Εφετείο και τις πέρασα, οπότε τώρα είμαι μια αξιοπρεπής βδέλλα έτοιμη να ρουφήξει το αίμα των αθώων (γκουουουχ γκουουουχ) πελατών της.
Και κατα δέύτερον: είμαι δικαστικός αντιπρόσωπος στην Πρέβεζα. Αν ακούσετε ότι όλη η Ευρώπη περιμένει τα αποτελέσματα μια μικρής περιοχής μια μικρής πόλης χαμένης στην Δυτική Ελλάδα, μην απορήσετε ποιος την έχει κάνει την βλακεία.

Αυτά ήταν τα νέα μου με λίγες λέξεις. Τα πιο σημαντικά, να εξηγούμαστε, γιατί ,αν προσθέσω και τις λεπτομέρειες της καθημερινότητας , δεν μου φτάνουν δέκα ποστ για να τα διηγηθώ όλα.
Κατα τ άλλα, όλα ανθηρά και μελένια. Στην δουλειά τα σύνηθη προβλήματα και γκρίνιες- ο καθένας έχει τις δικές του ανασφάλειες και κόμπλεξ τα οποία, δυστυχώς, μεταφέρει στον εργασιακό χώρο. Στο σπίτι το σκυλί είναι τρελαμένο, ο Σερ Σερ τέζα απο την δουλειά και την ζέστη- άσε που έχω νευριάσει κιόλας. Όχι μαζί του, αλλά με τους υπόλοιπους συναδέλφους, γνωστούς και φίλους. Όταν ακούω την πρόταση 'καλό παιδί, αλλά εσύ είσαι δικηγόρος ενώ αυτός δεν έχει σπουδάσει..', την κόβω κατευθείαν και δεν αφήνω τον συνομιλητή να συνεχίσει. Γιατί έτσι και συνεχίσει, θα ακολουθήσει η πρόταση 'ε τώρα που έγινες δικηγόρος, θα τον χωρίσεις και θα βρείς κάποιον καλύτερο (=με χαρτί πανεπιστημίου)' και μετά θα ακολουθήσει η δική μου πρόταση ' άντε και @#$%^' (είπα, έχω γίνει αθυρόστομη), την οποία δεν θα ξεστομίσω με αυτό το λεξιλόγιο, αλλά με πιο ευγενικό, που πάντως θα έχει την ίδια σημασία: άσε ήσυχο τον Σερ μου και πάρε τα κόμπλεξ σου και ξεκουμπίσου, μην σε τσιμπίσω με το κεντρί μου και σε στείλω πρησμένο στο νοσοκομείο.

Και όσο θυμάμαι τον Κούγια με το τακούνι στο κεφάλι... Τουλάχιστον ο Σερ φοράει τα παπούτσια στα πόδια και όχι στο κεφάλι, άσε που τα τακούνια δεν είναι και του γούστου του.

Και κλείνω το αλαλούμ ποστ με ένα τραγουδάκι, που ο Σερ Σερ μου το είχε σιγοτραγουδήσει ένα βράδυ. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά τους ανθρώπους τους κρίνω απο την καρδιά και την δύναμη των χεριών τους(δηλ την εργατικότητα) και όχι απο τα λεφτά ή τα πτυχία. Και ο Σερ είναι χρυσός, με τα καλά του και τα άσχημά του, με το κέφι αλλά και τα νεύρα του.

''Κλείσε με μέσα στο μικρό σου το τσαντάκι

με το κραγιόν και το παλιό σου καθρεφτάκι

κάνε με λέξεις σ' ένα πρόχειρο μπλοκάκι

οι σημειώσεις σου να γίνουνε στιχάκι

Να είμαι ήχος στην παλιά σου την κιθάρα

μέσα στη τσέπη τα κλειδιά και τα τσιγάρα

να 'μαι σε εκείνα που σ' αρέσουν και αγγίζεις

μέσα σ' όλα που προσέχεις και φροντίζεις

Κάνε με χρώμα που τα χείλη σου φιλάει

να 'μαι κόκκινο πιο πολύ σου πάει

βάλε με χάντρα στο λαιμό να σε φυλάει

μάτι κακό να μην σε ακουμπάει

Μέσα σ' όλα να με ζητάς

και όπου με βρίσκεις να με κρατάς

βάλε με ρούχο μέσα στο κρύο

κι όταν τρομάζεις

να σου λέω είμαστε δύο........''