Δρ Μέλι και Μιστερ Μπάμπουρ

Και μετά τις περίφημες ανακαλύψεις περί Γερμανίας και λοιπής γεωγραφίας, το έριξα στα γαστρονομικά πειράματα. Η σχέση μου με την κουζίνα, ηλεκτρική και εν γένει χώρο σπιτιού, είναι άθλια-εκτός απο αυτή που έχω με το ψυγείο: είναι ένας φλογερός έρωτας που εμπίπτει στην εξαίρεση...
Το Σαββατοκύριακο λοίπόν, μετά απο ένα καλό συγύρισμα της κυψέλης μου, ασχολήθηκα με την μαγειρική. Ξέθαψα τις κατσαρόλες και τα απαραίτητα υλικά, κάποια βέβαια ληγμένα εδώ και καιρό (τρέχα πάλι στο σούπερ μάρκετ), ξεσκόνισα και κάτι σημειώσεις της μητέρας μου, επίσης θαμμένες στα συρτάρια-πάλι καλά που τις βρήκα.Βάζω λίγη σαλτσούλα στην κατσαρολίτσα, λίγο ζαμπονάκι απο την άλλη, άντε και λίγο πιπερίτσα με κρεμμυδάκι στο τηγάνι, δώσε και μακαρόνια, πατάτες, μπαχαρικά, μετά υλικά για γλυκάκι και γενικά γέμισε το τραπέζι, ο νεροχύτης και κάθε ελεύθερος χώρος στην κουζίνα. Και το μελισσάκι άναψε τα μάτια και το μίξερ και άρχισε τις αλχημείες και τις δοκιμές.
Το δωμάτιο γέμισε ατμούς και ήχους απο νερό που βράζει και λάδι που καίει, απο μαχαίρια που κόβανε τα υλικά και απο το μίξερ ,που τα ένωνε σε ένα μείγμα, τελείως διαφορετικό σε γεύση σε σχέση με τα υλικά του. Και ο Δρ Μέλι μέθυσε απο τις πικάντικες και συνάμα γλυκιές μυρωδιές και έγινε Μίστερ Μπάμπουρ, που μετρά ποσότητες και ρίχνει στο τσουκάλι του σκόνες, χωρίς να ξέρει τι γεύση θα βγει, τρίβοντας με σατανική χαρά τα χεράκια του και με μουτσούνα που έλαμπε απο την χαρά της πρωτότυπης δημιουργίας.
Μετά απο λίγες ώρες έφτιαξε μερικά πιάτα και τα ταξινόμησε στο τραπέζι με την επιμέλεια και την προσοχή με την οποία αντιμετωπίζει ένας φυσικός ένα φυαλίδιο με υδοχλωρικό οξύ. Και ο Μίστερ ,με χαχανητά που έκρυβαν πονηρούς σκοπούς, καθάρισε όλο των συμφερτό απλύτων. Και μετά ξανα έγινα Δρ Μέλι, αλλά ο πονηρός σκοπός δεν χάθηκε: περίμενα απλά το βράδυ.
Και μέσα στην νύχτα, ο ανυποψίαστος Σερ Σερ ήρθε κουρασμένος για να φάει και έγινε το πειραματόζωο σε αυτά τα ανίερα πειράματα. Του σέρβιρα μπόλικες ποσότητες απο όλες τις δημιουργίες και τον παρατηρούσα με ζήλο να δω το αποτέλεσμα. Ευτυχώς δεν του στάθηκε καμιά μπουκιά στο λαιμό.
Τα συμπεράσματα των δύο Δόκτωρ:
1)Ο Σερ Σερ επιβίωσε, άρα οι συνταγές πετύχαν. Τώρα αν έφαγε τα φαγητά γιατί ήταν νόστιμα ή απλά επειδή πείναγε πολύ, πρέπει να ακολουθήσουν και άλλες έρευνες για να το διαπιστώσω.Το πειραματόζωο δείχνει ανθεκτικό.
2)Τα μείγματα δεν ήταν εκρηκτικά. Η πολυκατοικία επιβίωσε.
3)Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν την κρέμα του μείγματος: ενώνεις δύο ή και πιο πολλά υλικά και ποτέ δεν ξέρεις τι γεύση θα βγεί.
Σας αφήνω όμως, γιατί μου άνοιξε η όρεξη και οι διπλίτσες άρχισαν να διαμαρτύρονται. Καλή εβδομάδα!!!