Οι ήχοι της πόλης δεν καλύπτουν την μοναξιά, γιατί αυτή φωνάζει πιο δυνατά και απο τους φόβους μας. Τα βήματα των άλλων, ξεροί και βιαστικοί ήχοι στην άσφαλτο, δεν μπορούν να αναπληρώσουν τα βήματα που λείπουν απο δίπλα μας, που έχουν απομακρυνθεί ή τα έχουμε διώξει.
Βαριά λέξη το επίρρημα πάντα, αβέβαια και ας λέγεται με σιγουριά, προσωρινή και ας απεικονίζουν οι φθόγγοι της την μονιμότητα. Τίποτα δεν μένει για πάντα, όλα κυλούν και αλλάζουν αέναα μορφή. Πώς λοιπόν είναι δυνατόν να αγκαλιάζουμε με αυτή την λέξη κάθε συναίσθηκα και σκέψη? Ποιοί είμαστε εμείς, ψυχές φθαρτές και περαστικές, που θέλουμε να ζήσουμε για πάντα, που θέλουμε αθανασία των έργων μας?
Θα μείνεις δίπλα μου?Για πάντα?
Τι ερώτηση και αυτή! Και που θέλει να ξέρει τι θα κάνει όσο τα χρόνια περνούν! Ζητούσε σταθερότητα σε μια ζωή που έχει γίνει για όλους απρόβλεπτη και ευμετάβλητη, εδώ καλά καλά δεν ξέρουμε αύριο τι θα μας ξημερώσει. Κάνουμε σχέδια που δεν τα εννοούμε, δίνουμε υποσχέσεις που ξέρουμε απο πριν ότι δεν θα μπορέσουμε να τηρήσουμε, έτσι ,για να ξεγελάμε τους εαυτούς μας και τους άλλους ότι έχουμε τον έλεγχο, ότι δεν μπορεί η τύχη να μας τα γυρίσει αλλιώς και ας ακούμε ήδη το γέλιο της.
Και τι πάει να πεί δίπλα του? Δεν είναι πατερίτσα ούτε σκυλάκι για να μην μπορεί να πάει πιο κάτω, πιο πέρα, πιο μακριά. Η ζωή παρα είναι μικρή για αποκλειστικότητες, πόσο μάλλον για παντοτινές δεσμεύσεις.
Ήπιε τον καφέ της ήρεμα,χαμογέλασε με την σιγουριά και την εσωτερική δύναμη που δίνει η νιότη. Σηκώθηκε με αυτοπεποίθηση, πλήρωσε και ξεκίνησε να απολαμβάνει μια βόλτα στα ακριβότερα μαγαζιά της πόλης.
-Ανόητοι άνθρωποι, σκέφτηκε, δέσμιοι των παραμυθιών και συναισθημάτων. Τίποτα δεν είναι αγνό και τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.
Πιο πέρα, ένας ηλικιωμένος πηγαινε βόλτα την γυναίκα του. Το μπαστούνι που κρατούσε έδειχνε ότι ήταν τυφλή, για αυτό και ο άντρας της της περιέγραφε ότι έβλεπε με τα πιο όμορφα χρώματα.
-Ευτυχώς, σκέφτηκα απο το παγκάκι που καθόμουν, υπάρχουν ακόμα ανόητοι που μοιράζονται μαζί την ζωή τώρα και για την αιωνιότητα.
Σηκώθηκα και εγώ. Βράδυαζε.
Ευλογημένοι όσοι ακόμα ονειρεύονται και πιστεύουν στην αθανασία της ανθρώπινης καλοσύνης.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
όσο υπάρχουν άνθρωποι θα υπάρχει και καλοσύνη,αγάπη,ελπίδα,αισιοδοξία και όλα τα ευγενή ανθρώπινα συναισθήματα..
Καλή μου Μέλισσα εγώ σου έφερα ένα βαζάκι μέλι με κυρήθρα! Το μέλι μαζί με την κυρήθρα είναι η αγαπημένη μου κατηγορία βάζου! Έφερα ένα σε εσένα γιατί εγώ μπορεί να φάω 2 τέτοια σε μία μέρα!! Αν και δεν τα βρίσκεις εύκολα! Αντε να κάνεις μαμ μαμ μαμ!
Και όμως υπάρχει ελπίς!!Αρκεί να το πιστέψεις και να το υποστηρίξεις.
Τώρα και απέναντι στο δρόμο να περάσεις, μπορεί να σε κτυπήσει αμάξι...τι σημαίνει? Ότι δεν θα περάσεις?
φιλάκια
Καλησπέρα
η ζωή ούτως ή άλλως είναι μια μαλακία. Υπάρχουν όμως τα όνειρα, που με τη βοήθειά τους μπορούμε να την κάνουμε υποφερτή.
Μη τα κόψουμε και αυτά.
Δε φταις εσύ, που ο τύπος παντρεύτηκε την τυφλή.
Δημοσίευση σχολίου