Τρίτη 5 Αυγούστου 2008

Το Χελωνάκι

Είναι απο εκείνες τις συναντήσεις που σου μένουν αξέχαστες, που σου θυμίζουν ότι τελικά και στον πιο μεγάλο βόθρο (για την Αθήνα μιλώ, δέχομαι και αντιρρήσεις για τον χαρακτηρισμό) μπορείς να βρεις ένα νούφαρο.

Το απόγευμα της Δευτέρας, μετά την δουλειά, κάθησα με τον Σερ Σερ στο μαγαζί του μέχρι να πέσει λίγο ο ήλιος ,γιατί ήθελα να επιστρέψω μια ταινία στο βίντεο κλαμπ χωρίς να γίνω ψητή. Ξεκινώ λίγο πριν ο ήλιος αρχίσει να νυστάζει και ανεβαίνω σκάλες, γιατί το ρημάδι είναι στην λεωφόρο και αυτή η χαζή με την σειρά της πιο ψηλά απο τον δρόμο που είναι το μαγαζί, επιστρέφω την ταινία και ξεκινώ για την επιστροφή. Και στα δεξιά μου, λίγο πριν τελειώσουν τα σκαλοπάτια, σε μια τσιμεντένια, γυμνή επιφάνεια, είδα ένα χελωνάκι.
Για να πω την αλήθεια, δεν ήταν τόσο μικρούλι, τα είχε τα χρονάκια του αν κρίνω απο το καβούκι του, και μάλλον κάποιος το άφησε στον χώρο εκείνο, γιατί, όσο και να κοίταξα, δεν βρήκα δίοδο απο όπου θα μπορούσε να περάσει μια αξιοπρεπής χελωνίτσα.
Με κοιτάει, το κοιτάω. Αγγίζω το καβούκι του, συνεχίζει να με κοιτά, προφανώς εξοικειωμένο με τους ανθρώπους. Χωρίς να το σκεφτώ, το παίρνω μαζί μου. Εκείνο δεν κρύφτηκε, παρά άφησε τα ποδαράκια του να κρέμονται και το κεφαλάκι γύρναγε δεξιά και αριστερά, μάλλον για να κατανοήσει την αλλαγή του περιβάλλοντος.
Στο τέλος της σκάλας και προς τα αριστερά απλώνεται ένα πάρκο απο πεύκα. Βρήκα μια γωνίτσα, όπου ένα αμπέλι απο κάποιο σπίτι σέρνεται στο χώμα, και το άφησα ανάμεσα στα φυλλαράκια, να μασουλαέι ήσυχο και ανενόχλητο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκω χελώνα στους δρόμους της Αθήνας, όσο περίεργο και αν φαίνεται. Πριν χρόνια, καθώς περπάταγα απο το Γαλάτσι προς την Κυψέλη, πάλι είχα δεί μια χελώνα να κόβει χαρωπά βόλτες στο πεζοδρόμιο, ανενόχλητη απο πεζούς και αμάξια.

Συναντήσεις απο αυτές που δεν περιμένεις και σου χαρίζουν ένα μεγάλο χαμόγελο, σαν να είδες φίλο απο τα παλιά.

Καλή σου τύχη, χελωνάκι.

3 σχόλια:

neni είπε...

Καλησπέρα γλυκιά μου!Ελπίζω να είσαι καλά.Και να χαμογελάς.
Διάβασα την ιστορία σου με το χελωνάκι που βρήκες.Εγώ είμαι βέβαιη πως αν τύχαινε κάτι αντίστοιχο σε μένα θα το έφερνα στο σπίτι!Η μαμά μου δεν ξέρω πως θα αντιδρούσε όταν θα με έβλεπε και με χελωνάκι στην αγκαλιά αλλά θα το ξεπερνούσε!
Λατρεύω τα ζωάκια-σχεδόν όλα-
Τι γλυκό το χελωνάκι..σκέφτομαι με χρώμα και εικόνα όλα αυτά που διαβάζω..υπέροχα.
Καλή τύχη χελωνάκι και απο μένα και γρήγορα πίσω στην πραγματική σου οικογένεια!

Φιλάκια πολλά καλή μου!

γυάλινο δάκρυ είπε...

Κι εμείς είχαμε βρει πριν από αρκετά χρόνια ένα χελωνάκι στην άσφαλτο και παραλίγο να το πατήσει φορτηγό. Κατεβήκαμε αό το αυτοκίνητο, το μαζέψαμε και το πήγαμε στο εξοχικό και το αφήσαμε στον κήπο. Το βλέπουμε κάθε καλοκαίρι από τότε να κόβει βόλτες στους κήπους της γειτονιάς!

xaos είπε...

Καλέ εγώ ήμουνα....