Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

τι είδε η μέλισσα στις εκλογές

Μεγάλο πανηγύρι οι εκλογές.

Όχι γιατί τους λείπει η σοβαρότητα ή το κύρος σαν θεσμός και κεκτημένο, αλλά γιατί διεξάγονται απο εμάς, που είμαστε για τα πανηγύρια.
Θα καταθέσω λοιπόν την εμπειρία μου σαν δικαστικός αντιπρόσωπος (με άλλα λόγια: σαν ο αρχικαρνάβαλος της υπόθεσης).
Τα τυπικά πριν την Κυριακή: Το εκλογικό τμήμα ήταν το μεγαλύτερο της Πρέβεζας: 544 άτομα εγγεγραμμένα, μαζί με εμένα και τον αναπληρωματικό 546, τα οποία δεν χωρίζονταν σε δύο τμήματα, όπως γίνεται στα άλλα σχολεία, αλλά ήταν όλα ενωμένα, σαν την Ευρώπη ένα πράγμα. Η Εφορευτική Επιτροπή ήταν απλά ανύπαρκτη: ο ένας στρατιωτικός, που λόγω επαγγέλματος εξαιρόταν, και ο ένας που είχε γεννήσει πρόσφατα η γυναίκα του, ήταν απόλυτα δικαιολογημένοι που δεν ήρθαν. Αν μην τι άλλο, ειδοποίησαν έγκαιρα. Οι άλλοι 6: δύο επικαλέστηκαν προβλήματα υγείας τελευταία στιγμή, ο ένας δεν ήρθε, μία ήρθε και είπε ψέμματα ότι θα έρθει στην καταμέτρηση (φταίω που δεν κράτησα τηλέφωνο) και μια νεαρή που, αν και είχε δηλώσει ότι θα λείπει, ήρθε να ψηφίσει και αρνήθηκε να καθίσει. Και γενικά στην πόλη μας υπήρχε πρόβλημα με τις επιτροπές. Ας είναι καλά οι τρεις εκλογικοί αντιπρόσωποι των κομμάτων που ήρθαν στο τμήμα μου και με βοηθήσανε οι άνθρωποι με έργο και με συμβουλές μέχρι το τέλος. Τους ευχαριστώ μέσα απο την καρδιά μου.
Και τώρα το τζέρτζελο: αντί να έρθουν πρωτίστως οι νέοι να ψηφίσουν, γιατί μας αφορά άμεσα η Ευρωπαϊκή Ένωση σαν γενιά του μέλλοντος (ωραίες ακούγονται οι λέξεις, θα το πάρω το ψώνιο πάνω μου), ήρθαν όλοι οι ηλικιωμένοι που το θεωρούσαν καθήκον τους να ψηφίσουν σαν πολίτες.
Ίσως γιατί έχουν ζήσει σε εποχές που η δημοκρατία και το δικαίωμα ψήφου δεν ήταν αυτονόητα.

Σκηνή 1: Μπαίνω με μια γιαγιούλα στο παραβάν, γιατί ήθελε βοήθεια
''-Παιδί μου'', με ρωτά,''δεν θυμάμαι το όνομα του κόμματος που θέλω να ψηφίσω''
''-Δεν πειράζει, περιγράψτε μου κάτι χαρακτηριστικό του, για να το βρούμε μαζί''
''-Να, είναι ένας χοντρούλης με δύο παιδιά''
''-Εννοείτε τον κ Καραμανλή''
''-Αχ μπράβο παιδάκι μου! Αυτόν!''

Σκηνή 2: Παππούς που έχει χάσει το χέρι του στον πόλεμο, έρχεται και ψηφίζει χωρίς καμία βοήθεια. Στην Ήπειρο βλέπω ακόμα ηλικιωμένους που έχουν ζήσει την Ιστορία μας και έχουν δουλέψει την γη μας.

Σκηνή 3: Μια γιαγιούλα πάει να βάλει την υπογραφή της στο βιβλίο πρωτοκόλλου
''-Δεν ξέρω παιδί μου γράμματα''
''-Δεν πειράζει, βάλτε απλά ένα σημάδι''
''-Αφτού?''
''-Λίιιγο πιο πάνω''
''-Παιδάκι μου δεν βλέπω και καλά!''
Το ροζιασμένο χέρι χαράζει με δυσκολία στο χαρτί ένα όνομα, σαν παιδάκι μικρό που μόλις έχει μάθει να γράφει. Τα γραμματάκια τρεμουλιαστά και αβέβαια.
Το βράδυ καταμέτρηση και μετά στις αρμόδιες υπηρεσίες τα έγγραφα. Η αποχή γενικά μεγάλη, αν και στο τμήμα μου ψηφίσαν 357.

Ωραίο πράγμα: να αποφασίζει μόνο το 35-40% των πολιτών για την Ευρώπη, για τα όργανα που θα ρυθμίσουν τους νόμους μας, την ζωή μας, το πλαίσιο στο οποίο θα δουλέψουμε. Και οι δικαιολογίες του τύπου ''μα γιατί να πάω να ψηφίσω, αφού δεν έχει νόημα'', ''δεν πάω γιατί άλλοι θα αποφασίσουν, ούτως ή άλλως, για μένα'','' δεν με ενδιαφέρει η Ευρώπη'', απορρίπτονται απο τις μέλισσες σαν παιδιάστικες και ενδεικτικές βολέματος. Ψήφος σημαίνει ενεργός και σκεπτόμενος πολίτης, ανήσυχος για την ζωή που εξελίσσεται γύρω του, πεισματωμένος να πει την γνώμη του και ας νιώθει ότι κανείς δεν τον ακούει. Καμιά εποχή δεν ήταν εύκολη και οι πολιτική ήταν πάντα ένας κλάδος που στεκόταν μακρυά απο τους πολίτες σχεδόν σε όλους τους τομείς. Αν όμως κανείς δεν παίρνει τον λόγο, όταν του δίνεται η ευκαιρία, τότε να είναι έτοιμος να του μπει φίμωτρο δια παντός και παρωπίδες με χαλινάρι. Και φυσικά να μην παραπονιέται ότι ''μας κυβερνούν οι λίγοι''. Μας κυβερνούν αυτοί τους οποίους αφήνουμε.


Πέρα απο τις εκλογές, η μέλισσα είδε το κομμάτι της Ιονίας Οδού, το οποίο έχει δοθεί στην κυκλοφορία. Είδε να παρακάμπτονται οι παλιοί δρόμοι και να ανοίγονται νέοι σε χωράφια και δάση που πριν ήταν κρυμμένα. Σκέφτηκε ότι τα χωριουδάκια, που στηρίζονταν οικονομικά απο την κίνηση στην παλιά οδό, θα μαραζώσουν, όπως μαράζωσαν και τα χωριά της Ηπείρου λόγω Εγνατίας. Είδε τις ακτές και τα χωράφια να ξεθωριάζουν μέσα στο μεσημεριάτικο φως και στο γαλάζιο της θάλασσας. Είδε ζωάκια να κείτονται σκοτωμένα απο τα αμάξια στα πλαϊνά των δρόμων και εκκλησάκια για τους ανθρώπους που χάθηκαν απο μια στραβοτιμονιά. Είδε πρόσωπα μέσα απο τα τζάμια των αυτοκινήτων, να γελούν, να συζητούν, να στέκονται σοβαρά.



Και μόλις έπεσε στο λουλούδι της το βράδυ, σκέφτηκε: ''..και αιεν ο κοσμος ο μικρος ο μεγας...''

3 σχόλια:

Sophia Kollia είπε...

Τι ωραία που τα λες!!Ντροπή μας δεν είναι να σκεφτόμαστε τόσο ρυχά?
Καλησπέρα!

HappyHour είπε...

Μην νομίζεις 500 τόσα άτομα είχε και το δικό μου εκλογικό κέντρο που είναι Αθήνα.
Οι γιαγιάδες και οι παππούδες είναι όλα τα λεφτά. Αν τους παρατηρήσεις βλέπεις τη σοφία των χρόνων να φαίνεται ακόμα και στην πιο απλή κίνηση. Όσο για την αποχή έγινε μεγάλη προπαγάνδα. Ίσως τελικά να μας βόλεψες όλους.

akrat είπε...

καλημέρα καλημέρα
δεν θέλω να βλέπω ζουζουνάκια να σκέπτονται για ποταπά πράγματα όπως οι εκλογές...
αλλά οι γέροντες οι λατρεμένοι μεγάλοι φίλοι μας...
πόσο τους αγαπούσα και πόσο τους αγαπώ