Ευελπίδων 09:00 το πρωί

Ξεκινώ το πρωί σαν νομικάκι χαρωπό να πάω στην Ευελπίδων για ένα δικαστήριο που είχαμε. Συναντώ την νέα μας δικηγόρο έξω από το κτίριο 2 και ανεβαίνουμε στον δεύτερο όροφο στο ακροατήριο του Μονομελούς Πρωτοδικείου, διαδικασία εκούσια Είχε κάνει λάθος στην ώρα και αντί για εννιά, η υπόθεση η δική μας και γενικά όλες αυτής της διαδικασίας θα συζητούνταν στις 11:00. Είχα λοιπόν την ευκαιρία να παρακολουθήσω τις υποθέσεις του πινακίου που συζητούνταν πριν και που αφορούσαν αντιδικία.
Κόντεψε να με πιάσει κατάθλιψη.
Υπήρχε μια σχετική ποικιλία στις διαφορές που αφορούσαν οι αντιδικίες και ειλικρινά, όταν όλοι είναι ενήλικοι, ας κόψουν τον λαιμό τους. Μυαλό υποτίθεται ότι έχουν για να τα βρουν και αν επιλέγουν την δικαστική διαδικασία και ταλαιπωρούνται, λυπάμαι που το λέω, αλλά είναι άξιοι της τύχης τους. Το πράγμα όμως αλλάζει όταν πρόκειται για ανηλίκους. Μπροστά μου οι δικηγόροι διαπραγματεύονταν την τύχη παιδιών μικρών ή βρεφών σαν να ήταν αντικείμενα, μέσα για εκβιασμό, εκδίκηση ή και ικανοποίηση εγωιστικών κινήτρων. Οικογένειες διαλυμένες, άλλοι γονείς στην φυλακή, άλλοι εξαφανισμένοι, άλλοι αδιάφοροι και τα παιδιά κλειδωμένα κάπου, πολλές φορές σε χέρια αγνώστων. Να βλέπεις να παίρνουν οι αστυνομικοί την μητέρα για την φυλακή και η μητέρα της, γιαγιά του παιδιού, να χτυπιέται με τον δικαστή να πάρει την κηδεμονία από τον πατέρα, που κατά τα λεγόμενά της ήταν μπλεγμένος με απάτες και ναρκωτικά (μπροστά μου,σήμερα και αυτό).
Άνθρωποι κάθε ηλικίας να τσακώνονται για κληρονομικά, δικαστικές συμπαραστάσεις, οικόπεδα, διαζύγια και στον κάτω όροφο να γίνεται το αδιαχώρητο από τα ποινικά:αστυνομία, δικηγόροι, διάδικοι και όλο το συ φερτό των μαρτύρων και των παρατρεχάμενων.Σε άλλα κτίρια να παλεύουν για υποθήκες, διαταγές πληρωμής, πιστωτικούς τίτλους και διαθήκες, το κτίριο της εισαγγελίας πλυμμηρισμένο απο κόσμο που θέλουν την βοήθεια του εισαγγελέα.
Ευελπίδων 09:00 σήμερα αλλά και κάθε μέρα.