Veni, vidi και αστα να πάνε

Αγαπητοί μου συμblogίτες,
σας μιλάει μια μέλισσα που έχει βγει απο την γουνίτσα της κυριολεκτικά (λόγω ζέστης) και μεταφορικά ένεκα της μεγάλης της απουσίας απο το κυψελάκι της, η οποία δεν ήταν ηθελημένη και η οποία της προξένησε μεγάλη αναστάτωση, που είχε (η αναστάτωση ντε) σαν αποτέλεσμα την σύγκληση του Ανώτατου Συμβουλίου των Μελισσών για να αποκατασταθεί η τάξη.
Για αρχή να διευκρινίσω κάτι: δεν μου αρέσουν οι αλλαγές. Είμαι ζουζούνιον που, άπαξ και συνηθίσει κάτι, αυτομάτως το κάνει βίωμα του και το συνδέει άρρηκτα με την καθημερινότητά του. Με απλά ζουζουνίσματα: κάθε αλλαγή με αναστατώνει, με μπερδεύει και ναι μεν προσαρμόζομαι σε σύντομο χρόνο, αλλά η κάθε προσαρμογή μου κοστίζει λιπποκύτταρα, εγκεφαλικά κύτταρα και διάθεση.
Πριν δυο εβδομάδες λοιπόν ήρθε μια καινούρια κοπέλα στην δουλειά. Πολύ συμπαθητική και άνθρωπος ανοιχτόκαρδος και με διάθεση για μάθηση και συνεργασία. Όλα καλά, αλλά επειδή ο υπολογιστής της δεν είναι έτοιμος, κάθισε στον δικό μου και εγώ μετακινήθηκα προσωρινά στον υπολογιστή του αφεντικού μου. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι δεν μπορώ να μπαίνω στον Blogger απο το δικό του μηχάνημα γιατί, όχι τίποτε άλλο, αλλά αν κολλήσει κανέναν ιό ποιος με σώνει. Υπολογιστή στο κυψελάκι μου δεν έχω ακόμη, είχα και ένα σωρό διάβασμα για τα Γερμανικά που δεν μου άφηνε και πολύ χρόνο να πάω σε νετ καφέ, οπότε ερήμωσε το τσαρδί μου.
Το Ανώτατο Συμβούλιο Μελισσών αποφάσισε ότι η ερήμωση της κυψέλης είναι επικίνδυνη για την ψυχική ηρεμία των μελισσών (γιατί στεναχωριέται μία, στενοχωριούνται όλες-έχουμε τρομερή αλληλεγγύη). Και για να μην βγάλουμε κεντρί και όποιον πάρει ο Χάρος (δηλαδή όλο το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο, το δίποδο το τετράποδο και εν γένει κάθε πολύποδο), αποφασίστηκε να αναπροσαρμοστούμε μέχρι να φτιαχτεί το νέο μηχάνημα, για να βρούμε τον απαιτούμενο χρόνο να προωθήσουμε την μελοπαραγωγή.

Κατά τα άλλα, το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας το πέρασα με τον Σερ Πασχαλίτσο, μοιράζοντας τον χρόνο μας ανάμεσα στο μαγαζί του και το κυψελάκι μας και ακούγοντας τα βράδια ωραίο μπουζούκι απο έναν πελάτη του που ήξερε όλα τα παλιά ρεμπέτικα, τραγουδώντας όσα ξέραμε και τρώγοντας του σκασμού. Και το Μαρκελάκι μες την τρέλα και την χαρά, να γαβγίζει ενθουσιασμένο και να κουνά αδιάκοπα το γαλάζιο κουδουνάκι που του πήρα δώρο απο τον κτηνίατρο.
Καλή Σαρακοστή σε όλους και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά!!