Μια ακόμα εβδομάδα

Το πρωί έχω μια σχετική δυσκολία να σηκωθώ απο το κρεβάτι.
Τα πέταλα του λουλουδιού είναι βαριά και μυρωδάτα και δημιουργούν μια φωλίτσα τόσο ζεστή και άνετη, που σηκώνομαι με μισή καρδιά. Πίνω λίγο μέλι στα γρήγορα και ξεκινώ για τον άναρχο κήπο της Αθήνας. Γενικά είμαι μέλισσα που προγραμματίζει τα πάντα μέχρι τον τελευταίο κόκκο γύρης και δεν μπορώ την βιασύνη και τα τρεξίματα της τελευταίας στιγμής. Θέλω τον χρόνο μου να μελετήσω την κατάσταση, να βγάλω το απαραίτητο χρονοδιάγραμμα, να ταξινομήσω τις υποχρεώσεις μου και να κάνω απο πριν ότι χρειάζεται για να είμαι έτοιμη. Μπορεί να αναβάλλω κάτι, αλλά θα φροντίσω να γίνει μέσα στην απαραίτητη προθεσμία. Κάθε τι που είναι εκτός προϋπολογισμού ή πρόβλεψης με αποσυντονίζει και με αγχώνει, γιατί δεν είμαι συνηθισμένη να λειτουργώ υπο συνθήκες απρόβλεπτης πίεσης.
Επομένως καταλαβαίνετε ότι οι διπλίτσες μου έπαθαν αμόκ ,όταν με πήρε σήμερα πρωί πρωί (εννιά παρά) ο δικηγόρος για να διορθώσω ένα δικόγραφο και να του το πάω στην Ευελπίδων, όπου στις εννιά είχε δικαστήριο. Απο την μια να προσπαθώ να ακούσω τι μου έλεγε στο τηλέφωνο, απο την άλλη να υπάρχει πρόβλημα με τον εκτυπωτή, για να φτάσουμε στο αποκορύφωμα ότι έκλεισα την πορτά στον πρώτο όροφο και ξέχασα τα κλειδιά μέσα (για να καταλάβετε τι σημαίνε αυτό, αρκεί να αναφέρω ότι η τσάντα μου και ο εκτυπωτής ήταν μέσα και δεν έιχαμε άλλα κλειδιά πέρα απο τα δικά του και αυτά που ξέχασα μέσα!!!). Τέλος καλό όμως: αποστολή έστω και παρα τρίχα εξετελέστη και αφού καήκαν μερικά λιπποκύτταρα απο την ένταση.Μέσα σε όλα αυτά, διέρρηξαν και το γραφείο: χτές το πρωί που έφτασα βρήκα την πόρτα σπασμένη και τα πράγματα ανακατεμένα λες και είχε περάσει τυφώνας. Η σήμανση μας ενημέρωσε ότι πρόκειται για ένα κλέφτη που μετακινείται απο τις ταράτσες και τους έχει πονοκεφαλιάσει. Ευτυχώς δεν κάθησε ο δικηγόρος μέχρι αργά το βράδυ της Κυριακής, αλλιώς θα τον είχε πετύχει και θα είχαμε άσχημες εξελίξεις.
Κατα τα άλλα, το χειρουργικό τραύμα της μητέρας μου μολύνθηκε απο κάποιο μικρόβιο του νοσοκομείου και δεν κλείνει, αναγκάζοντάς την να πηγαίνει κάθε μέρα για να το καθαρίζουν και να αλλάζουν τις γάζες.

Μια ακόμα εβδομάδα ξεκίνησε, με τους ίδιους ρυθμούς, φόβους, όνειρα και ελπίδες όπως οι άλλες. Μια ακόμα εβδομάδα, στην αυγή του 2008.