Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

Δυο Αποχαιρετισμοί και μια Ευχή

Την Παρασκευή έφυγε μια κολλητή μου φίλη.

Ήταν μεγάλη σε ηλικία, δεν λέω, αλλά ήμουν πολύ δεμένη μαζί της. Μπήκε στην ζωή μου πριν 13,5 χρόνια και γίναμε αχώριστα φιλαράκια, μοιραζόμασταν τις χαρούμενες και τις δυσάρεστές μας στιγμές. Ήταν πάντα εκεί όταν την χρειαζόμουν, να με παρηγορεί και να με ενθαρρύνει, να με κάνει να γελάω με τις τσαχπινιές της. Όχι, δεν ήταν άνθρωπος. Ήταν μια κοντή, μαύρη γατούλα, με στραβά και πιο χαμηλά μπροστινά ποδαράκια, με κοιλίτσα σαν μπαλονάκι και μουτσούνα μονίμως κοιμισμένη. Τζόρνταν την λεγαμε και ας ήταν θηλυκή, γιατί έκανε άλματα απο μαξιλάρι σε μαξιλάρι και την πειράζαμε ότι ο ομώνυμος παίκτης δεν έπιανε μία μπροστά της. Έφυγε, αφήνοντας πίσω της ένα κενό που δεν θα καλυφθεί, μια πίκρα που δεν θα θεραπευτεί και αναμνήσεις τρυφερές και αγαπημένες, πολύτιμες όσο η ζωή. Μαζί της πήρε ένα απο τα τελευταία κομμάτια της παιδικής μου ηλικίας και με προσγείωσε λίγο περισότερρο στην πραγματικότητα των ενηλίκων. Της εύχομαι ένα καλό ταξίδι και ευτυχία στον τόπο που πάνε οι ψυχές των ζώων, γιατί πιστεύω ότι κάποιο χώρο θα έχει και ο Θεός για αυτά τα πλασματάκια.

Και τώρα ήρθε η ώρα να σας αποχαιρετήσω για το 2007 και να σας ευχηθώ να έχετε όμορφες, γεμάτες χαρά γιορτές και ο νέος χρόνος να σας φέρει υγεία-πάνω απο όλα- και εκπλήρωση των στόχων σας και των ονείρων σας. Θα τα ξανα πούμε το 2008 πλέον, γιατί στις γιορτές θαλείπω απο Αθήνα και δεν θα μπορέσω να βρώ χρόνο για να σας μεταφέρω τα νέα μου και στο γραφειο γίνεται μια μετακόμιση και ο κεντρικός διακομιστής θα κλείσει αυτές τις μέρες.

Δυστυχώς θα φύγω μέχρι τέλος της εβδομάδας για Ιωάννινα. Η πόλη αυτή είναι η αγαπημένη μου και υπο άλλες συνθήκες θα τρελαινόμουν απο την χαρά μου που θα ταξίδευα, αλλά όχι τώρα. Και αυτό γιατί πάω στο νοσοκομείο της Δουρούτης για να σταθώ στο πλευρό της μητέρας μου που θα αντιμετωπίσει ένα πολύ σοβαρό χειρουργείο για ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα και θα χρειαστεί να νοσηλευτεί σε όλη την διάρκεια των Χριστουγέννων. Τόσο καιρό το απωθούσα στην σκέψη μου σαν κάτι μακρινό και αόριστο, αλλά τώρα ήρθε η ώρα του , πρέπει να το αντιμετωπίσω και τα πόδια μου έχουν κοπεί. Απο προηγούμενα ποστ θα έχετε καταλάβει ίσως ότι ο πατέρας μου έχει χαθεί και μαζί του μετά απο λίγο και άλλοι αγαπημένοι, μέλη και αυτοί της μικρής μου οικογένειας. Έμειναν μόνο η μητέρα μου και η αδερφή μου και αυτό μεγαλώνει το άγχος μου πιο πολύ. Εν τω μεταξύ έχω και προβλήματα στην δουλειά με τον εργοδότη μου, που θυμήθηκε σε μια τόσο άσχημη για μένα εποχή να ξεσπάει τα νεύρα του πάνω μου, έτυχε και αυτό με την γατούλα μου, οπότε καταλαβαίνετε ότι η μελισσούλα έχει σπάσει. Πόσο να με βοηθήσει πια και αυτός ο Πασχαλίτσος?Παλεύει και με κάνει να γελάω, με στηρίζει και με σηκώνει όταν τα φτερά μου κουράζονται, αλλά δεν είναι μάγος να διώξει τα προβλήματα μακριά. Με προστατεύει η ψυχούλα μου απο τα αγκάθια και τις τσουκνίδες, αλλά είναι στιγμές και γεγονότα που είναι πάνω τις δυνάμεις τις δικές του και τις δικές μου.

Η μελισσούλα είναι πολύ κουρασμένη και πολύ στεναχωρημένη.Κάνει μια ευχή για τον στρογγυλό εαυτό της: το 2008 να φέρει σε αυτή και στους αγαπημένους της υγεία και κάθε πρόβλημα να λυθεί. Το μόνο που ζητάει αυτή η μελισσούλα είναι μια ήσυχη γωνίτσα στην ζωή, μια γωνίτσα όπου μπορεί να πίνει το νέκταρ της ευτυχισμένη και ανενόχλητη.....

5 σχόλια:

Poet1 είπε...

Καλημερα ! Περαστικα και γρηγορη αναρρωση ευχομαι στη μητερα σου.Να μην ανησυχεις πλα καλα θα πανε.Να εχεις θετικη σκεψη βοηθαει μερικες φορες... Καλες γιορτες και μακαρι ο νεος χρονος να στα φερει καλυτερα τα πραγματα μελισσουλα αγαπητη... Καλη σου μερα !

Poet1 είπε...

Kαλες γιορτες και καλα Χριστουγεννα ευχομαι !!!

thras είπε...

καλά χριστούγεννα πληγωμένη μελισσούλα! Να θυμάσαι πάνως ότι δενείσαι μόνη! Είμαστε μαζί σου!

Poet1 είπε...

Μελισσουλα Χρονια πολλα και καλη χρονια ευχομαι ! Με υγεια και καθε ευτυχια !!!

Ιμμαήλ είπε...

Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας!!!! Να είσαστε καλά και νιώθω πραγματικά τυχερή που σας έχω φίλους!!!