Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008

Πήρα πτυχίο!!!!!!


Τα φτεράκια μου κόντεψαν να λιώσουν απο την κούραση την εβδομάδα που πέρασε. Είχε μαζευτεί πολύ δουλειά και οι προθεσμίες έφταναν στο τέλος τους, για να μην αναφέρω την απολύμανση που έπρεπε να κάνω στο σπιτάκι μου, γιατί είχαν φυτρώσει γύρω απο το λουλούδι μου κάμποσα ζιζάνια και απειλούσαν να το πνίξουν. Αυτά παθαίνεις όταν λείπεις για κάμποσες μέρες και αφήνεις πίσω σου έναν Σερ Πασχαλίτσο εξίσου πνιγμένο στην δουλειά. Δυστυχώς δεν υπήρχε χρόνος ούτε την γουνίτσα μου να περιποιηθώ και αμέλησα και τον μπλογκ μου!! Θα προσπαθήσω να είμαι πιο συνεπής γιατί δεν γίνεται κάθε φορά να στριμώχνω τα νέα αρκετών ημερών σε ένα μόνο ποστ!!!!!!

Παρ΄όλα αυτά.....όλα τα κουραστικά χλομιάζουν και εξαφανίζονται μπροστά στην χτεσινή μέρα,γιατί χτες ΠΗΡΑ ΠΤΥΧΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μετά απο χρόνια διαβάσματος και προσπάθειας, χτες ορκίστηκα και πήρα το πολυπόθητο πτυχίο και σήμερα ολοκληρώθηκε η εγγραφή στο δικηγορικό σύλλογο και πήρα την ταυτότητα του ασκουμένου. Έφυγε ένα μεγάλο βάρος, γιατί είχα κουραστεί πολύ και ήθελα κάθε τι που αφορά τις σπουδές και την πρακτική να μπει σε σειρά. Η τελετή είχε πλάκα,χρώμα και συγκίνηση, πάρα πολύ κόσμο και πολλές φωτογραφίες!!!!!!!! Ο πρύτανης έβγαλε έναν βαθυστόχαστο, καλά προσχεδιασμένο λόγο, απίστευτα βαρετό και, μόλις τελείωσε η όλη διαδικασία, πετάξαμε τα καπελάκια μας!!!!!! Ήρθαν τρεις καλοί μου φίλοι, δυο αγαπημένες μου θείες, φυσικά ο Σερ Πασχαλίτσος και η μητέρα μου με την αδερφή μου και με πνίξαν στα φιλάκια και στις αγκαλίτσες. Πήγαμε και φάγαμε του σκασμού στον Μπαϊρακτάρη και μετά ήπιαμε καφεδάκι στην Πλάκα. Γυρίσαμε ξεθεωμένοι στο σπίτι και είδαμε ως αργά ταινίες, παράλληλα με κουβεντούλα και πίτσες. Πολύ ωραία και χαρούμενη μέρα, αρχή για ένα νέο δρόμο στην ζωή μου.

Βέβαια μελαγχόλησα και λιγάκι, το ομολογώ. Μπορεί να μην θέλω να ξανα δω αυτή την σχολή στα μάτια μου, αλλά τα φοιτητικά χρόνια είναι τα τελευταία ανέμελα χρόνια, πριν την ζωή στα βαθιά. Μπορεί να πέρασε μια μέρα μόνο απο χτες και να μην υπάρχει κάτι που να φαίνεται ότι έχει αλλάξει, αλλά τίποτα δεν είναι το ίδιο. Οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες έχουν αυξηθεί,ενώ οι προτεραιότητες αλλάξαν θέσεις. Ουφ, υπάρχουν τόσα πολλά και εγώ έχω μόνο ένα μυαλό (πολλοί υποστηρίζουν και το αντίθετο) και δεν ξέρω κατα πόσο θέλω και είμαι έτοιμη για αυτή την αλλαγή.

Αλλά, όπως λένε και οι διαφημίσεις, μια δοκιμή θα με πείσει!!





2 σχόλια:

Αννα είπε...

Συγχαρητήρια μελισσούλα!Καλή σταδιοδρομία!!!

Poet1 είπε...

Μπραβο και παλι μπραβο !!!