Περι Αρχιεπισκόπου και λοιπής επικαιρότητας

Καλά, άμα δεν ξανα φανώ συνεπής στο ραντεβού μας να με φτύσετε.
Χτες είπα να μπω το πρωί στην μπογκόσφαιρα, όπως είχα υποσχεθεί, και να γράψω αυτά που κατέβασε το μικρό μυαλό μου (έχω και απο αυτό, αλήθεια λέω) αλλά μετά σκέφτηκα (και εκεί το έκαψα τελείως απο την προσπάθεια) να τελειώσω πρώτα κάτι στο αρχείο της δουλειάς. Και μετά πλάκωσε κόσμος, είχα και μάθημα το απόγευμα και δεν πρόλαβα.

Πολλοί με ρώτησαν στον ανθόκηπο γιατί δεν σχολίασα τα φοβερά, σημαδιακά γεγονότα των ημερών, που τραντάζουν τα θεμέλια της κοινωνίας και σοκάρουν την κοινή γνώμη (με έπιασε λογοτεχνικός οίστρος, κρατάτε με).
Η απάντηση είναι απλή: όλα αυτά τα γεγονότα, απο τον Ζαχόπουλο και την Siemens ως τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου με αφήνουν κομματάκι αδιάφορη.
Σε τι να δώσω σημασία και τι να με προβληματίσει? Μίζες και παρατράγουδα τόσο στον επιχειρηματικο όσο και στον πολιτικό κόσμο υπήρχαν πάντα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, καθότι οι όλοι άνθρωποι, ανεξαρτήτου εθνικότητας, έχουν το μικρόβιο της διαπλοκής στο αίμα τους. Και μην ξεγελιόμαστε, μπορεί να μην μας αρέσει όλο αυτό το πανηγύρι, αλλά κανείς μας δεν έχει την διάθεση να κάνει κάτι να το αλλάξει, ίσως γιατί κατα βάθος όλους μας βολεύει αυτή η ανοργανωσιά και το ρουσφέτι. Πιστεύω ακράδαντα ότι η κοινωνία και η διακυβέρνηση είναι ο καθρέφτης αυτών που την αποτελούν. Όταν τα ίδια τα μέλη δεν μπορούν να βάλουν σε τάξη την ζωή τους και τις προτεραιότητές τους, δεν μπορούν να ιεραρχήσουν τις αξίες τους και να κρατήσουν τα πιστεύω τους, κανείς άλλος δεν θα το κάνει για αυτά και δεν θα τα πονέσει. Είναι όπως ακριβώς με το ανθρώπινο σώμα: αν τα κύτταρα δεν συνεργάζονται και νοιάζονται μόνο να βρουν τον τρόπο που θα φάνε το ένα το άλλο, το σώμα είναι ευάλωτο σε ιούς, ακόμη και στον θάνατο.
Η καθημερινότητά μας σκοτεινιάζει και βυθίζεται στην αγριότητα και την απανθρωπιά. Στο χέρι μας είναι να την κάνουμε χαρούμενη, γεμάτη αγάπη, μια αγκαλιά για όλους.
Το μόνο που έχω θα σχολιάσω, αφορά τον Χριστόδουλο: μπορεί για κάποιους να ήταν κάθαρμα, για άλλους καλός ιερέας, άλλοι να δυσαρεστήθηκαν με τον θάνατό του και άλλοι να γέλασαν κυνικά, αλλά ήταν ένας άνθρωπος , που υπέφερε απο την χειρότερη ασθένεια και που έσβησε, και οφείλουμε σεβασμό σε μια ψυχή που φεύγει, όποιος και αν είναι αυτός , είτε συμφωνούμε με τις απόψεις του είτε όχι.


Αυτά είχε να πεί ένα μικρό μελισσάκι με το χέρι στην καρδιά του. Και τώρα να το συγχωρείτε, αλλά θα πάει να βουτήξει την μουσουδίτσα του στο μέλι, μακριά απο τους λύκους της ζωής και την καταθλιπτική καθημερινότητα.