Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007

Ένα μικρό αντίο σε μια μεγάλη κυρία



Σήμερα το πρωί,πριν μόλις μία ώρα και κάτι, έφυγε απο την ζωή η κ. Μαρία, η μητέρα του εργοδότη μου. Μηνβιαστείτε να απορήσετε γιατί γράφω για αυτήν ή που την γνώρισα. Θα σας τα πω όλα με την σειρά ,αλλά το επίθετό της θα παραμείνει κρυφό,για ευνόητους λόγους.

Πριν ένα χρόνο ήρθα σε αυτό το γραφείο μέσω αγγελίας και σύντομα έμαθα ότι η μητέρα του εργοδότη μου,δικηγόρος και αυτή,αν και μεγάλη σε ηλικία,συνέχιζε να δουλεύει στην ίδια πολυκατοικία. Στα πλαίσια μιας κοινής τους,νομικής υπόθεσης, λίγες εβδομάδες μετά την πρόσληψή μου, συνεργάστηκα μαζί της.

Γυναίκα αρχοντική. Δικηγόρος εξαιρετικός,δουλεμένος σε μια εποχή που ο κοινωνικός περίγυρος ήταν εχθρικός για μια γυναίκα που ήθελε να δουλέψει και να γίνει ανεξάρτητη.Με γνώσεις που δίνουν η πολυετής εμπειρία και η γερή μελέτη, με τετράγωνη λογική και με χαρακτήρα σκληρό στην δουλειά και πιο χαλαρό στην υπόλοιπη ζωή. Ήταν δυνατή και δυναμική σε όλους τους τομείς της ζωής της,αυστηρή με τους άλλους και τον εαυτό της,με εμμονή στην τελειότητα τόσο στην δουλειά όσο και στις ανθρώπινες σχέσεις. Η συνεργασία μαζί της ήταν δύσκολη για αυτόν ακριβώς τον τελευταίο λόγο και πολλές φορές είχα στεναχωρηθεί για τις έντονες παρατηρήσεις της, αλλά τις λίγες ώρες που κάθησα μαζί της αυτόν τον χρόνο έμαθα πολλά για τα νομικά τερτίπια και διαπίστωσα ότι φώναζε για να με βελτιώσει και όχι για να με προσβάλλει. Δεν θα ξεχάσω την χαρά της όταν είχα πάει στο σπίτι της επίσκεψη,πριν λίγο καιρό που δεν ένιωθε καλά και δεν ερχόταν στο γραφείο.Όλοι μας, όσο αυτάρκεις και αν είμαστε, πληγωνόμαστε απο την μοναξιά.

Επειδή ακριβώς την εκτιμούσα πολύ,γράφω αυτά τα λόγια,σαν μια ανόητη αποχαιρετιστήρια επιστολή που δεν θα παραδοθεί ποτέ, και της εύχομαι με όλη μου την καρδιά να είναι γαληνεμένη όπου και αν είναι τώρα. Δυστυχώς το μονοπάτι προς την αιωνιότητα το βαδίζουμε μόνοι μας,με μόνο φως τα κεριά που ανάβουν αυτοί που αφήνουμε πίσω.

Καλό ταξίδι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: