Αϊ.........

Δεν συνεχίζω την φράση της επικεφαλίδας, για να μην χάσετε πάσα ιδέα για μένα (ποια είπαμε ότι είναι?). Σήμερα από μια ήσυχη μελισσούλα που γυαλίζει τα βαζάκια της με το μέλι έχω γίνει εξαγρειωμένη,σκασμένη σφήκα που θέλει να τα σπάσει στο κεφάλι μερικών μερικών. Ένα από τα πράγματα που κάνουν τις κεραίες μου και τα νεύρα μου να τεντώνονται επικίνδυνα, είναι η γλοιώδης και ποταπή συμπεριφορά ορισμένων ανθρώπων, στον επαγγελματικό/κοινωνικό/προσωπικό και δεν συμμαζεύεται σε ποιον άλλο τομέα,για να πετύχουν αυτά που θέλουν και δεν μπορούν διαφορετικά. Να κάνουν λάθη ή και σκόπιμες ζημιές αλλά να έχουν το ακαταλόγιστο, ενώ εγώ να τρέχω, να βάζω τα δυνατά μου, να προσέχω την συμπεριφορά και τα λόγια μου και από πάνω να βγαίνω και ηλίθια. Τον τελευταίο καιρό ο εργοδότης μου θυμήθηκε ότι είμαι νομικός και αποφάσισε να με στέλνει σε δουλειές. Μα και φυσικά δεν μου εξήγεί απο πριν τι πρέπει να κάνω:πρέπει να πάω πρώτα,να σπάσω τα μούτρα μου, να τα ακούσω απο αυτόν/δικαστές/υπαλλήλους και μετά να μάθω μόνη μου τι πρέπει να κάνω. O άλλος δικηγόρος που ήταν στο γραφείο πριν λίγο καιρό δεν ήθελε να μου μάθει τίποτα, μην τύχει και τον ξεπεράσω (τόσο βλάκας και κομπλεξικός ήταν). Και φυσικά τώρα που έφυγε,τρέχα μέλισσα να βρείς τα αυγά και τα πασχάλια. Και απο την άλλη, οι συνάδελφοί μου (με πιο πολύ θράσος απο εμένα) να κοντράρουν τον εργοδότη και να λουφάρουν, ενώ για τα λάθη τους η φράση ''δεν πειράζει,θα τα κάνεις καλύτερα την άλλη φορά'' έχει γίνει κανόνας. Δεν αναφέρω τις συκοφαντίες, ούτε τα πισώπλατα μαχαιρώματα,γιατί εξυπακούονται.Και ρωτώ: τι ανταμοίβεται? Η εργατικότητα και η σεμνότητα ή το θράσος και το γλείψιμο? Για να ξέρω δηλαδή και να μην απορώ κάθε τόσο και λιγάκι.

Ουφ έχω και μάθημα σήμερα ως αργά, μετά πρέπει και να φτιάξω λίγο μέλι να γεμίσω την λαίμαργη κοιλίτσα μου,πρέπει και να πλύνω την γουνίτσα μου, έχω και αύριο να σηκωθώ απο τις εφτά παρά και γενικα ΒΡΑΣΕ ΟΡΥΖΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!